Ζωή Μου Εσύ, Μαρία Κωνσταντούρου
Είδος: Aισθηματικό
Βαθμολογία: 8/10 (κάθε βιβλιο αξιλογείται αυστηρα με γνωμονα την ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ)
Η Μαρία Κωνσταντούρου επέλεξε να μας μιλήσει για τις μπόρες του 20ου αιώνα με ένα ξεχωριστό μυθιστόρημα, που φυσικά διατηρεί τις αρετές της ευαισθησίας και των δυνατών συναισθημάτων που διακρίνουν συνολικά το έργο της.
Το "Ζωή Μου, Εσύ"- χωρίς να είναι το καλύτερό της βιβλίο- σίγουρα κατέχει μια ξεχωριστή θέση ανάμεσα σε αυτά.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Αννέζα είναι το 10ο παιδί μιας πολύτεκνης αλλά εύπορης οικογένειας από το Αϊδίνι της Μικράς Ασίας κι απολαμβάνει μια όμορφη ζωή ανάμεσα στα αδέλφια της και τους τρεις αγαπημένους της φίλους.
Ανάμεσά τους ο γλυκός Μιλτιάδης, με τον οποίο η Αννέζα θα μοιραστεί έναν αγνό, φλογερό έρωτα και την υπόσχεση μιας ευτυχισμένης οικογένειας.
Τα σχέδια τους θα ανατραπούν αφού το ξέσπασμα του Α Παγκοσμίου Πολέμου θα επιφέρει επιστράτευση κι ο αγαπημένος της Αννέζας θα φύγει για το μέτωπο.
Οι Χριστιανοί άμαχοι της τουρκικης ενδοχώρας θα υποστούν τα πρώτα αντίποινα από τις ορδές των ατακτων κεμαλιστών κι η Αννέζα θα βιώσει τη φρίκη της ανθρώπινης θηριωδίας και της άδικης απώλειας με εικόνες που θα τη στιγματίσουν για πάντα με μια ανομολόγητη ενοχή.
Μαζί με τα μικρότερα αδέλφια της θα πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς και θα πασχίσει να επιβιώσει σε μια πατρίδα- μητριά...
Με πείσμα και με πολλαπλά σφάλματα, θα ορθώσει ανάστημα στις δοκιμασίες της ζωής και της Ιστορίας, διαφυλάττοντας λίγο χώμα από τη χαμένη πατρίδα και τη φωτογραφία μιας αλλοτινής ευτυχίας.
Και τα χρόνια περνούν, η ζωή φυλλορροεί και το μόνο που μένει είναι τα δυο ερωτευμένα μάτια, πολύτιμο κληροδότημα στην ευαίσθητη εγγονή της.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Το Ζωή Μου , Εσύ αποτελεί ένα από τα πιο ξεχωριστά βιβλία της αγαπημένης μας Μαίρης Κωνσταντούρου.
Με το "Ζωή Μου, Εσύ" μάς χαρίζει μια δυνατή αισθηματική ιστορία ενσωματωμένη στο κάδρο των τραγικότερων στιγμών που σημάδεψαν την Ελλάδα τον 20ο αιώνα.
Σίγουρα δεν πρόκειται για πρωτότυπη έμπνευση καθώς αυτή η ιστορική περίοδος αποτελεί κυρίαρχο θέμα στη λογοτεχνική μας παραγωγή, καθώς χαρακτηρίζεται από βιώματα οδυνηρά και οικογενειακές μνήμες νωπές ακόμη, που έχουν εγγραφεί στο DNA κάθε Έλληνα.
Ωστόσο η Μαίρη Κωνσταντούρου χειρίζεται πολύ όμορφα αυτήν την πρώτη ύλη, πλέκοντας στον αρχικό καμβά ένα πολυπρόσωπο οικογενειακό δράμα, που εκτείνεται σε ψυχογραφικές προεκτάσεις και δύσκολα θα αφήσει κάποιον ασυγκίνητο.
Γλώσσα που ρέει άνετα σε μια γραμμική χωρίς περιπλοκές αφήγηση.
Ηρωίδα μας είναι η Αννέζα μια τυπική Μικρασιάτισσα των αρχών του αιώνα, που απόλαυσε όλην την ευμάρεια του Ελληνισμού της Ιωνίας.
Στο σημείο αυτό, η Μαίρη Κωνσταντούρου κάνει ένα σύντομο αλλά περιεκτικό ηθογραφικό πέρασμα από τα μικρασιατικά έθιμα και τις παραδόσεις, που χάρασσαν τη φιλοσοφία της καθημερινής ζωής. Επίσης παραδίδει ένα πολύ γοητευτικό πλαίσιο που φωτογραφίζει τη συνύπαρξη των ετερόκλητων εθνοτήτων.
Ίσως θα ήθελα να έχει δώσει πιο εκτεταμένα αυτές τις ιδιαίτερες φιλίες και τις ξέγνοιαστες μέρες με τη συντροφιά του Ταλάτ και της Ελένης, που χάνονται γρήγορα από το σκηνικό.Ήρθε κάπως βιαστικά το ξέσπασμα του πολέμου κι ο ξεριζωμός, αν και η καταστροφή δόθηκε με πολύ δυνατά και χαρακτηριστικά στιγμίοτυπα...
Κατά τα άλλα, ξεδιπλώνεται το προσφυγικό δράμα και ένας αγώνας επιβίωσης μιας πολύ δυνατής γυναίκας, της Αννέζας, που κάποιες στιγμές ενδίδει, πράγμα που την καθιστά αληθοφανή κι όχι "χάρτινη"...
Ταυτόχρονα αποδίδονται οι αδερφικοί δεσμοί κι οι πολύπλοκες οικογενειακές σχέσεις, ενώ ιχνηλατείται η μικροκοινωνία της εξαθλίωσης και της πενίας που ανέδειξε ανώτερες ψυχές και -μεταξύ άλλων έγινε γενέτειρα της λαϊκής-ρεμπέτικης- τέχνης.
Η θέση της γυναίκας
Είναι προφανές όμως πως είναι δύσκολη η συμπύκνωση τόσων χρόνων και τόσων προσώπων κι αυτό αντανακλάται στο γεγονός ότι κάποιοι σημαντικοί χαρακτήρες, όπως ο Μανόλης, ο Μάρκος κι η Ρηνιώ προσεγγίζονται πιο επιδερμικά από ό,τι τους αναλογούσε.
Ωστόσο κατορθώνουν να εκπροσωπούν συγκεκριμένες πτυχές της πολυτάραχης πολιτικής κατάστασης της Ελλάδας μας.
Η Αννέζα είναι όμως σκιαγραφημένη άρτια σε όλες της τις πλευρές:
Ερωτευμένη γυναίκα, χαροκαμένη κόρη, σιδηρά βιοπαλάιστρια, στοργική μάνα, πεθερά, φίλη.
Μέσα από την Αννέζα, η Μαίρη Κωνσταντούρου συνθέτει το άρτιο ψυχογράφημα ενός ανθρώπου που οι ενοχές του τον στρέφουν να γίνει αυτοκαταστροφικά ένας ψυχαναγκαστικός ταγός της δυστυχίας- κι εδώ διερευνάται ακροθιγώς η ευθύνη του ατόμου στις ματαιώσεις και τις απώλειες που γεύεται...
Παράλληλα προβάλλει έντονα το τραύμα της ανεπούλωτης νοσταλγίας κι ο ανεκπλήρωτος έρωτας, που αιμορραγεί το αίμα της καρδιάς, συμπαρασύροντας τον αναγνώστη στο πένθος του.
Ιδιαίτερη θέση στο έργο κι από τα στοιχεία που το απογειώνουν είναι η πολύπλοκη σχέση γιαγιάς κι εγγονής που ανάγεται σε μάθημα ζωής και για τις δυο ηρωίδες, επηρεάζοντάς τες δραματικά.
Ένα άλλο θέμα, που προκύπτει, μέσα από μια νεαρή ηρωίδα, είναι το πάθος του καλλιτέχνη και το σαράκι του θεάτρου:
Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο είναι η αναφορά στη συγκλονιστική πολιτική παράσταση- ορόσημο του Ιάκωβου Καμπανέλλη "Το Μεγάλο Μας Τσίρκο" .
Η Κωνσταντούρου θέτει εύστοχα τον ένα από τους πρωταγωνιστές της ως φάρο έμπνευσης για τη φερέλπιδα ηθοποιό, προτάσσοντας το ηθικό του μεγαλείο ως παράδειγμα...
Όσο αναπτύσσεται το τελευταίο μέρος η εστίαση σε συγκεκριμένα πρόσωπα είναι πιο εμφανής,με αποτέλεσμα η δύναμη των συναισθημάτων να εντείνεται σε βαθμό σπαρακτικό.
Το φινάλε κορυφώνεται σε έναν διττό προβληματισμό:
Από τη μια έχουμε ένα ηθικό δίλημμα ανάμεσα σε δόξα και οικογένεια, πίσω από τον οποίο κρύβεται η ματαιοδοξία του ατόμου κι η χειραφέτηση της γυναίκας μακρυά από το πατροπαράδοτο πρότυπο της μάνας - νοικοκυράς.
Η συγγραφέας φέρνει αντιμέτωπους το Εγώ και την αυταπάρνηση της αγάπης με "αμφίβολο νικητή" ως την τελευταία σελίδα...
Από την άλλη, συναντάμε μια από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές αγάπης που έχουν γραφτεί σε σύγχρονο αισθηματικό μυθιστόρημα...
Η Μαίρη Κωνσταντούρου με τη γνωστή της ευαισθησία υμνογραφεί μέ τη εικονοπλαστική δύναμη των λέξεων για το μεγαλείο της αγάπης, που υπερβαίνει τη φθαρτότητα των ανθρώπων και τα καπρίτσια της μοίρας, χαρίζοντάς της μια ιδιότυπη νίκη, μέσα από μια άρτια σκηνοθετημένη εξέλιξη, που σαφώς θα φέρει δάκρυα στα μάτια σας.
Το "Ζωή μου, Εσύ" παρέχει στον αναγνώστη ανεκτίμητα διδάγματα ζωής και ανάταση ψυχής, όπως μια τόσο ευαίσθητη πένα σαν της Μαρίας Κωνσταντούρου ξέρει να κάνει.
Είδος: Aισθηματικό
Βαθμολογία: 8/10 (κάθε βιβλιο αξιλογείται αυστηρα με γνωμονα την ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ)
Η Μαρία Κωνσταντούρου επέλεξε να μας μιλήσει για τις μπόρες του 20ου αιώνα με ένα ξεχωριστό μυθιστόρημα, που φυσικά διατηρεί τις αρετές της ευαισθησίας και των δυνατών συναισθημάτων που διακρίνουν συνολικά το έργο της.
Το "Ζωή Μου, Εσύ"- χωρίς να είναι το καλύτερό της βιβλίο- σίγουρα κατέχει μια ξεχωριστή θέση ανάμεσα σε αυτά.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Αννέζα είναι το 10ο παιδί μιας πολύτεκνης αλλά εύπορης οικογένειας από το Αϊδίνι της Μικράς Ασίας κι απολαμβάνει μια όμορφη ζωή ανάμεσα στα αδέλφια της και τους τρεις αγαπημένους της φίλους.
Ανάμεσά τους ο γλυκός Μιλτιάδης, με τον οποίο η Αννέζα θα μοιραστεί έναν αγνό, φλογερό έρωτα και την υπόσχεση μιας ευτυχισμένης οικογένειας.
Τα σχέδια τους θα ανατραπούν αφού το ξέσπασμα του Α Παγκοσμίου Πολέμου θα επιφέρει επιστράτευση κι ο αγαπημένος της Αννέζας θα φύγει για το μέτωπο.
Οι Χριστιανοί άμαχοι της τουρκικης ενδοχώρας θα υποστούν τα πρώτα αντίποινα από τις ορδές των ατακτων κεμαλιστών κι η Αννέζα θα βιώσει τη φρίκη της ανθρώπινης θηριωδίας και της άδικης απώλειας με εικόνες που θα τη στιγματίσουν για πάντα με μια ανομολόγητη ενοχή.
Μαζί με τα μικρότερα αδέλφια της θα πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς και θα πασχίσει να επιβιώσει σε μια πατρίδα- μητριά...
Με πείσμα και με πολλαπλά σφάλματα, θα ορθώσει ανάστημα στις δοκιμασίες της ζωής και της Ιστορίας, διαφυλάττοντας λίγο χώμα από τη χαμένη πατρίδα και τη φωτογραφία μιας αλλοτινής ευτυχίας.
Και τα χρόνια περνούν, η ζωή φυλλορροεί και το μόνο που μένει είναι τα δυο ερωτευμένα μάτια, πολύτιμο κληροδότημα στην ευαίσθητη εγγονή της.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Το Ζωή Μου , Εσύ αποτελεί ένα από τα πιο ξεχωριστά βιβλία της αγαπημένης μας Μαίρης Κωνσταντούρου.
Με το "Ζωή Μου, Εσύ" μάς χαρίζει μια δυνατή αισθηματική ιστορία ενσωματωμένη στο κάδρο των τραγικότερων στιγμών που σημάδεψαν την Ελλάδα τον 20ο αιώνα.
Σίγουρα δεν πρόκειται για πρωτότυπη έμπνευση καθώς αυτή η ιστορική περίοδος αποτελεί κυρίαρχο θέμα στη λογοτεχνική μας παραγωγή, καθώς χαρακτηρίζεται από βιώματα οδυνηρά και οικογενειακές μνήμες νωπές ακόμη, που έχουν εγγραφεί στο DNA κάθε Έλληνα.
Ωστόσο η Μαίρη Κωνσταντούρου χειρίζεται πολύ όμορφα αυτήν την πρώτη ύλη, πλέκοντας στον αρχικό καμβά ένα πολυπρόσωπο οικογενειακό δράμα, που εκτείνεται σε ψυχογραφικές προεκτάσεις και δύσκολα θα αφήσει κάποιον ασυγκίνητο.
Γλώσσα που ρέει άνετα σε μια γραμμική χωρίς περιπλοκές αφήγηση.
Ηρωίδα μας είναι η Αννέζα μια τυπική Μικρασιάτισσα των αρχών του αιώνα, που απόλαυσε όλην την ευμάρεια του Ελληνισμού της Ιωνίας.
Στο σημείο αυτό, η Μαίρη Κωνσταντούρου κάνει ένα σύντομο αλλά περιεκτικό ηθογραφικό πέρασμα από τα μικρασιατικά έθιμα και τις παραδόσεις, που χάρασσαν τη φιλοσοφία της καθημερινής ζωής. Επίσης παραδίδει ένα πολύ γοητευτικό πλαίσιο που φωτογραφίζει τη συνύπαρξη των ετερόκλητων εθνοτήτων.
Ίσως θα ήθελα να έχει δώσει πιο εκτεταμένα αυτές τις ιδιαίτερες φιλίες και τις ξέγνοιαστες μέρες με τη συντροφιά του Ταλάτ και της Ελένης, που χάνονται γρήγορα από το σκηνικό.Ήρθε κάπως βιαστικά το ξέσπασμα του πολέμου κι ο ξεριζωμός, αν και η καταστροφή δόθηκε με πολύ δυνατά και χαρακτηριστικά στιγμίοτυπα...
Κατά τα άλλα, ξεδιπλώνεται το προσφυγικό δράμα και ένας αγώνας επιβίωσης μιας πολύ δυνατής γυναίκας, της Αννέζας, που κάποιες στιγμές ενδίδει, πράγμα που την καθιστά αληθοφανή κι όχι "χάρτινη"...
Ταυτόχρονα αποδίδονται οι αδερφικοί δεσμοί κι οι πολύπλοκες οικογενειακές σχέσεις, ενώ ιχνηλατείται η μικροκοινωνία της εξαθλίωσης και της πενίας που ανέδειξε ανώτερες ψυχές και -μεταξύ άλλων έγινε γενέτειρα της λαϊκής-ρεμπέτικης- τέχνης.
Η θέση της γυναίκας
Είναι προφανές όμως πως είναι δύσκολη η συμπύκνωση τόσων χρόνων και τόσων προσώπων κι αυτό αντανακλάται στο γεγονός ότι κάποιοι σημαντικοί χαρακτήρες, όπως ο Μανόλης, ο Μάρκος κι η Ρηνιώ προσεγγίζονται πιο επιδερμικά από ό,τι τους αναλογούσε.
Ωστόσο κατορθώνουν να εκπροσωπούν συγκεκριμένες πτυχές της πολυτάραχης πολιτικής κατάστασης της Ελλάδας μας.
Η Αννέζα είναι όμως σκιαγραφημένη άρτια σε όλες της τις πλευρές:
Ερωτευμένη γυναίκα, χαροκαμένη κόρη, σιδηρά βιοπαλάιστρια, στοργική μάνα, πεθερά, φίλη.
Μέσα από την Αννέζα, η Μαίρη Κωνσταντούρου συνθέτει το άρτιο ψυχογράφημα ενός ανθρώπου που οι ενοχές του τον στρέφουν να γίνει αυτοκαταστροφικά ένας ψυχαναγκαστικός ταγός της δυστυχίας- κι εδώ διερευνάται ακροθιγώς η ευθύνη του ατόμου στις ματαιώσεις και τις απώλειες που γεύεται...
Παράλληλα προβάλλει έντονα το τραύμα της ανεπούλωτης νοσταλγίας κι ο ανεκπλήρωτος έρωτας, που αιμορραγεί το αίμα της καρδιάς, συμπαρασύροντας τον αναγνώστη στο πένθος του.
Ιδιαίτερη θέση στο έργο κι από τα στοιχεία που το απογειώνουν είναι η πολύπλοκη σχέση γιαγιάς κι εγγονής που ανάγεται σε μάθημα ζωής και για τις δυο ηρωίδες, επηρεάζοντάς τες δραματικά.
Ένα άλλο θέμα, που προκύπτει, μέσα από μια νεαρή ηρωίδα, είναι το πάθος του καλλιτέχνη και το σαράκι του θεάτρου:
Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο είναι η αναφορά στη συγκλονιστική πολιτική παράσταση- ορόσημο του Ιάκωβου Καμπανέλλη "Το Μεγάλο Μας Τσίρκο" .
Η Κωνσταντούρου θέτει εύστοχα τον ένα από τους πρωταγωνιστές της ως φάρο έμπνευσης για τη φερέλπιδα ηθοποιό, προτάσσοντας το ηθικό του μεγαλείο ως παράδειγμα...
Κατόπιν, η συγγραφέας ρίχνει ένα διεισδυτικό βλέμμα στο αναδυόμενο σταρ σύστεμ της μεταπολίτευσης και τη δύναμη του Τύπου και των κυκλωμάτων.
Σε όλο αυτό αντιτάσσει τις ηθικές αξίες και την αξιοπρέπεια που καθένας πρέπει να διατηρεί με κάθε κόστος.Όσο αναπτύσσεται το τελευταίο μέρος η εστίαση σε συγκεκριμένα πρόσωπα είναι πιο εμφανής,με αποτέλεσμα η δύναμη των συναισθημάτων να εντείνεται σε βαθμό σπαρακτικό.
Το φινάλε κορυφώνεται σε έναν διττό προβληματισμό:
Από τη μια έχουμε ένα ηθικό δίλημμα ανάμεσα σε δόξα και οικογένεια, πίσω από τον οποίο κρύβεται η ματαιοδοξία του ατόμου κι η χειραφέτηση της γυναίκας μακρυά από το πατροπαράδοτο πρότυπο της μάνας - νοικοκυράς.
Η συγγραφέας φέρνει αντιμέτωπους το Εγώ και την αυταπάρνηση της αγάπης με "αμφίβολο νικητή" ως την τελευταία σελίδα...
Από την άλλη, συναντάμε μια από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές αγάπης που έχουν γραφτεί σε σύγχρονο αισθηματικό μυθιστόρημα...
Η Μαίρη Κωνσταντούρου με τη γνωστή της ευαισθησία υμνογραφεί μέ τη εικονοπλαστική δύναμη των λέξεων για το μεγαλείο της αγάπης, που υπερβαίνει τη φθαρτότητα των ανθρώπων και τα καπρίτσια της μοίρας, χαρίζοντάς της μια ιδιότυπη νίκη, μέσα από μια άρτια σκηνοθετημένη εξέλιξη, που σαφώς θα φέρει δάκρυα στα μάτια σας.
Το "Ζωή μου, Εσύ" παρέχει στον αναγνώστη ανεκτίμητα διδάγματα ζωής και ανάταση ψυχής, όπως μια τόσο ευαίσθητη πένα σαν της Μαρίας Κωνσταντούρου ξέρει να κάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου